Οι θόρυβοι στο εσωτερικό ενός κτιρίου διακρίνονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με την πηγή από την οποία προέρχονται.
Οι θόρυβοι στο εσωτερικό ενός κτιρίου διακρίνονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με την πηγή από την οποία προέρχονται.
Η πρώτη κατηγορία είναι ο αεροφερτός ήχος που προέρχεται από πηγές όπως ομιλία, μουσική, λειτουργία οικιακών συσκευών κλπ και διαδίδεται μέσω του αέρα στον διπλανό χώρο. Είναι φανερό ότι ο αεροφερτός ήχος αποτελεί το κύριο πρόβλημα ηχομόνωσης μεταξύ γειτονικών χώρων κύρια του ίδιου ορόφου και κατά συνέπεια αφορά περισσότερο δομικά στοιχεία όπως τοίχοι, πόρτες, παράθυρα.
Η ηχομόνωση σε αερόφερτο ήχο, από την ηχητική ενέργεια που προσπίπτει σε ένα χώρισμα ένα μέρος ανακλάται, ένα μέρος μεταδίδεται στον διπλανό χώρο και ένα μέρος μετατρέπεται σε θερμότητα μέσα στο χώρισμα. Όσο μεγαλύτερη η ενέργεια που διέρχεται τόσο χαμηλότερη η ηχομονωτική ικανότητα των στοιχείων.
Στην πράξη, για ένα δομικό στοιχείο που είναι τοποθετημένο σ΄ενα κτίριο, η ηχητική ενέργεια που προσπίπτει δεν μεταδίδεται μόνο μέσα από το στοιχείο αλλά και μέσα από τα πλευρικά στοιχεία. Η πρόσθετη μετάδοση μέσα από πλευρικά στοιχεία ονομάζεται πλευρική μετάδοση και είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ηχομόνωση. Σ΄ένα συνηθισμένο κτίριο με πλευρικά στοιχεία από σκυρόδεμα σχεδόν το 50% της μετάδοσης του ήχου οφείλεται σε πλευρικές μεταδόσεις.
Γι αυτό εξετάζουμε το κτίριο για τον ήχο αυτής της μορφής με μονά χωρίσματα εντός του κτιρίου, με διπλά χωρίσματα με ηχοαπορροφητικό υλικό ενδιάμεσα τους, παράθυρα με μονά, διπλά η τριπλά κρύσταλλα και τέλος στις πόρτες, χρισημοποιούνται διπλές από δύο κελύφη με ενδιάμεσο διάκενο.
